حقیقتى که ما باید بدان افتخار کنیم، این است که رسم شهادت و سنت الهىِ قتل فى‌سبیل‌اللَّه، با نظام اسلامى زنده شد. در گذشته، سیلى‌خوران در راه خدا کم بودند و برخى در طى عمر هفتاد ساله‌ى خود، تحمل کمترین سختى در راه خدا را هم نداشتند و حاضر نبودند در راه خدا یک اخم را تحمل کنند؛ چه برسد به این‌که جان و سرمایه‌ى وجود خود را در راه خدا بدهند. براى ملتى که به‌نام اسلام زندگى مى‌کند، خیلى بد است که در راه تحقق این هدف عظیم، هیچ مشکلى را بر خود هموار نکند. پیداست که در این جامعه، اسلام روزبه‌روز ذوب و کم‌رنگ و بى‌اثر خواهد شد.
در گذشته، متأسفانه در کشور ما و بسیارى از کشورهاى اسلامى دیگر، رسم سرمایه‌گذارى براى دین و تحمل مشکلات براى خدا، منسوخ و یا بسیار کم شده بود؛ چه رسد به کشته شدن در راه خدا. یکى از بزرگترین خدمات انقلاب و امام به ملت و اسلام، احیاى انگیزه‌ى فداکارى در راه خدا - چه در ایران و چه در سایر کشورهاى اسلامى - بود. امروز، نفوس طیبه‌ى بسیارى، حاضر به تلاش و تحمل زحمت و قبول دردسر و بذل جان براى خدا هستند و مظهر بزرگ آن، همین شهداى عزیز ما هستند.
کتاب 72 سخن عاشورایی / صص 31 و 32
